Materialenpaspoort
Het materialenpaspoort is een stuklijst van ingrediënten waaruit een geleverd product of dienst bestaat. Producenten weten tot ver achter de komma wat het produceren van een product kost en welke materialen er in welke hoeveelheden in zitten.
De kok in de keuken kent het recept en de procedure voor het maken van het gerecht. Het materiaalpaspoort is te zien als een voedingswaarde lijst. Wat de voedingswaarde is voor levensmiddelen is de materiaalpaspoort voor een product en dienst. Het maakt inzichtelijk wat de milieubelasting is, door inzichtelijk te maken uit hoeveel herinzetbaar materiaal het bestaat en wat de testwaarde is. Dat bepaald niet de "markt" maar de producent. Hoe hoger de restwaarde hoe aantrekkelijker het product.
De producent van auto's, telefoons garanderen de inname van hun product tegen een bij aankoop afgesproken waarde voor hergebruik en garanderen hergebruik. Hierdoor beland een product niet bij het afval maar wordt onderdeel van de circulaire economie.
Paradigma verschuiving
De focus in ons economisch denken is gericht op productie, economische groei. waarde vermeerdering, rendementsdenken. De meeste arbeid wordt daarom gestoken in het productie proces en niet in het demontage proces. Weggooien is goedkoper dan...
Waarom zouden we een product dat met zorg is samengesteld niet met zorg demonteren? Een waardevol product bestaat uit waarde volle materialen. De samengestelde materialen blijven waarde volle basismaterialen. Materialen die rechtstreeks (of na een verdere bewerking) weer herinzetbaar zijn te maken voor.
Stand van zaken
De komende tijd wordt er gewerkt aan de vraag welke informatie-elementen het grondstoffenpaspoort moet bevatten en welke definities daarbij gehanteerd moeten worden. Daarnaast moet in kaart worden gebracht hoe informatie het best kan worden gedeeld met partners in de keten (contracten, special purpose vehicles, etc.), hoe om te gaan met vertrouwelijkheid en hoe de informatie te ontsluiten en actueel te houden.
doelstelling
Het realiseren van een 1.0-versie van het grondstoffenpaspoort voor enkele producten, zodat kan worden aangetoond dat een grondstoffenpaspoort in praktijk functioneert met een minimum aan lastendruk. Met deze praktische stap kunnen antwoorden geformulerd worden op vragen als wie het paspoort gaat beheren en of het paspoort een vrijwillig instrument blijft dan wel (deels) verplicht.
